دنیای این روزای من !
پنجشنبه, ۸ بهمن ۱۳۹۴، ۰۵:۱۰ ب.ظ
چقدر زود گذشت این چند وقت و میگم . . . انگار نه انگار که از 4 آذر چیزی اینجا ننوشتم !
این مدت با امتحاناتِ کمر شکنش سخت گذشت اما بالاخره گذشت . . .
بعضی وقتا باورِ گذشتِ زمان سخته . نمیفهمی کی این همه مدت گذشته . وقتی ما سرگرمِ روزمرگی هامون هستیم و تو فکرِ آرزوهامون روزا چقدر تند میگذرن !
تو این مدت اتفاقاتِ ریز و درشتِ زیادی افتاد که بعضیاش و به کل از یاد بردم . ولی این روزا حال و احوالم بهتره . شاید به خاطر رابطه ی خوبیه که با اطرافیانم دارم . یه مدت کینه و دلخوری قلبم و سیاه کرده بود . فکرم درگیرِ ناراحتیام بود و گله هایی که توی قلب و روحم نقش بسته بود . اما حالا همه چی رو کنار زدم . حالم بهتره به خاطر قلبم که یه بارِ بزرگ از روش برداشته شده .
همه چی برگشته به 5 سالِ پیش . به اون روزایی که همه خوب بودیم و همدیگه رو دوست داشتیم . بدونِ کینه و دشمنی . خوشحالم که جمعِ سابقمون دوباره رو به راه شده .
دوباره مغزم شروع به فعالیت کرده . دوباره دارم مینویسم . این نشونه ی خوبیه . این حسِ نوشتنی که اومده کاش به این زودی از بین نره . دلم و صابون زدم برای چاپِ قصه هام . کاش این آرزو فقط یه آرزو و رویای ساده نمونه و واقعی بشه .
شلوغیِ لذت بخشی این روزا تو خونمون جریان داره . شادیِ عمیقی که هممون و به جنب و جوش انداخته . هنوز باور نمیکنم که آروم ترین و مظلوم ترین فردِ خانوادمون داره سر و سامون میگیره . یه دنیا نگرانی رو پشتِ اون همه خوشحالیم برای خوشحالیش مخفی کردم . وقتی به این فکر میکنم که هم پایِ شیطنت های بچگی و همراز دورانِ جوونیم قراره از این خونه بره بغضم میگیره . اما دلیلی نداره که ناراحت باشم چون این رفتن یه جور نظم گرفتنِ زندگیشه . یه جورایی قراره وارد مرحله ی جدیدی بشه و من براش خوشحالم .
منم این روزا کسی رو دارم که تمامِ فکرم درگیرشه . دلم میخواد از حرفای نگفته اش بهم بگه . بعضی وقتا دوست دارم یه دلِ سیر کنارش گریه کنم . نه از سرِ ناراحتی . بعضی وقتا دلم میخواد اشکِ خوشحالی بریزم برای تمامِ خوبی هاش . دوست دارم این روزا چند قدمی باهاش راه برم . دلم میخواد این روزامون و یکم تغییر بدم ، تغییر بدیم . . . مثلا شبا بیشتر برای هم وقت بذاریم . مثلا روزا بیشتر حرفای بزرگونه بزنیم . مثلا . . .
با وجودِ همه ی اینا زندگیم عالیه . . . این روزام و دوست دارم . . . ساده به این روزای دوست داشتنی نرسیدم . . . کاش ادامه دار باشه . . .
این مدت با امتحاناتِ کمر شکنش سخت گذشت اما بالاخره گذشت . . .
بعضی وقتا باورِ گذشتِ زمان سخته . نمیفهمی کی این همه مدت گذشته . وقتی ما سرگرمِ روزمرگی هامون هستیم و تو فکرِ آرزوهامون روزا چقدر تند میگذرن !
تو این مدت اتفاقاتِ ریز و درشتِ زیادی افتاد که بعضیاش و به کل از یاد بردم . ولی این روزا حال و احوالم بهتره . شاید به خاطر رابطه ی خوبیه که با اطرافیانم دارم . یه مدت کینه و دلخوری قلبم و سیاه کرده بود . فکرم درگیرِ ناراحتیام بود و گله هایی که توی قلب و روحم نقش بسته بود . اما حالا همه چی رو کنار زدم . حالم بهتره به خاطر قلبم که یه بارِ بزرگ از روش برداشته شده .
همه چی برگشته به 5 سالِ پیش . به اون روزایی که همه خوب بودیم و همدیگه رو دوست داشتیم . بدونِ کینه و دشمنی . خوشحالم که جمعِ سابقمون دوباره رو به راه شده .
دوباره مغزم شروع به فعالیت کرده . دوباره دارم مینویسم . این نشونه ی خوبیه . این حسِ نوشتنی که اومده کاش به این زودی از بین نره . دلم و صابون زدم برای چاپِ قصه هام . کاش این آرزو فقط یه آرزو و رویای ساده نمونه و واقعی بشه .
شلوغیِ لذت بخشی این روزا تو خونمون جریان داره . شادیِ عمیقی که هممون و به جنب و جوش انداخته . هنوز باور نمیکنم که آروم ترین و مظلوم ترین فردِ خانوادمون داره سر و سامون میگیره . یه دنیا نگرانی رو پشتِ اون همه خوشحالیم برای خوشحالیش مخفی کردم . وقتی به این فکر میکنم که هم پایِ شیطنت های بچگی و همراز دورانِ جوونیم قراره از این خونه بره بغضم میگیره . اما دلیلی نداره که ناراحت باشم چون این رفتن یه جور نظم گرفتنِ زندگیشه . یه جورایی قراره وارد مرحله ی جدیدی بشه و من براش خوشحالم .
منم این روزا کسی رو دارم که تمامِ فکرم درگیرشه . دلم میخواد از حرفای نگفته اش بهم بگه . بعضی وقتا دوست دارم یه دلِ سیر کنارش گریه کنم . نه از سرِ ناراحتی . بعضی وقتا دلم میخواد اشکِ خوشحالی بریزم برای تمامِ خوبی هاش . دوست دارم این روزا چند قدمی باهاش راه برم . دلم میخواد این روزامون و یکم تغییر بدم ، تغییر بدیم . . . مثلا شبا بیشتر برای هم وقت بذاریم . مثلا روزا بیشتر حرفای بزرگونه بزنیم . مثلا . . .
با وجودِ همه ی اینا زندگیم عالیه . . . این روزام و دوست دارم . . . ساده به این روزای دوست داشتنی نرسیدم . . . کاش ادامه دار باشه . . .
