عنوان بی عنوان !
دوشنبه, ۳۱ خرداد ۱۳۹۵، ۰۲:۰۲ ق.ظ
بعضی وقتا یه تلنگر میخوایم برای نوشتن .
حرف زیاده برای گفتن ولی انگار دستت به نوشتن نمیره . انگار دلت نمیخواد مکتوبشون کنی . انگار دوست داری یه چیزایی انقدر محو و کمرنگ بشه از توی ذهنت که دیگه نخوای برگردی و بهشون فکر کنی .
این روزا هم خوبه و هم بده .
امتحانا تموم شده و اکثرِ نمره ها اومده و این خوبه چون از وضعِ نمره ها راضی هستم ! البته تا حدودیشون رو ! ولی خب همین که قرار نیست ترمِ دیگه این درسها رو بردارم خدارو شکر میکنم .
از یه جهت بده و دلم میخواد این روزا رد بشه و مثلا بشه 5 سال دیگه ! ولی از اینم میترسم ! ترس از اینکه 5 سال بگذره و من باز هم همین جایی وایساده باشم که الان هستم .
اهدافی که برای خودم داشتم و دارم رو تو ذهنم مرور میکنم . به خیلیاشون رسیدم و به بخشِ عظیمیشون هنوز نرسیدم . بعضی وقتا عذاب میکشم از اینکه میبینم این اهداف فقط برای خودم مهمه و اطرافیانم اونقدرا اهمیتی بهش نمیدن . حتی وقتی حرفی ازشون میزنم گاهی نشنیده گرفته میشن .
این روزا حالِ قلبم خوبه . حالِ احساساتم بد نیست . نبضِ علاقه ام سو سو میزنه اما میزنه .
دلم میخواد برای یک هفته برم تو یه جزیره . من باشم و یه لپ تاپ یا اصلا چند برگ کاغذ و یه خودکار . من باشم و نوشته هام . من باشم و دنیای خیالیِ قصه هام .
اینجا رو هم دوست دارم . این وبلاگ رو . . . شاید بعضی وقتا از دلِ قصه هام بیرون بزنم و اینجا هم پراکنده گویی کنم . مثلِ الان که مغزم بی سرو سامان مدام از این شاخه به اون شاخه میپره .
بازم غر غر دارم برای سیاه کردنِ این وبلاگ اما برای امشب کافیه . . . دوباره آشتی کردم با اینجا .
حرف زیاده برای گفتن ولی انگار دستت به نوشتن نمیره . انگار دلت نمیخواد مکتوبشون کنی . انگار دوست داری یه چیزایی انقدر محو و کمرنگ بشه از توی ذهنت که دیگه نخوای برگردی و بهشون فکر کنی .
این روزا هم خوبه و هم بده .
امتحانا تموم شده و اکثرِ نمره ها اومده و این خوبه چون از وضعِ نمره ها راضی هستم ! البته تا حدودیشون رو ! ولی خب همین که قرار نیست ترمِ دیگه این درسها رو بردارم خدارو شکر میکنم .
از یه جهت بده و دلم میخواد این روزا رد بشه و مثلا بشه 5 سال دیگه ! ولی از اینم میترسم ! ترس از اینکه 5 سال بگذره و من باز هم همین جایی وایساده باشم که الان هستم .
اهدافی که برای خودم داشتم و دارم رو تو ذهنم مرور میکنم . به خیلیاشون رسیدم و به بخشِ عظیمیشون هنوز نرسیدم . بعضی وقتا عذاب میکشم از اینکه میبینم این اهداف فقط برای خودم مهمه و اطرافیانم اونقدرا اهمیتی بهش نمیدن . حتی وقتی حرفی ازشون میزنم گاهی نشنیده گرفته میشن .
این روزا حالِ قلبم خوبه . حالِ احساساتم بد نیست . نبضِ علاقه ام سو سو میزنه اما میزنه .
دلم میخواد برای یک هفته برم تو یه جزیره . من باشم و یه لپ تاپ یا اصلا چند برگ کاغذ و یه خودکار . من باشم و نوشته هام . من باشم و دنیای خیالیِ قصه هام .
اینجا رو هم دوست دارم . این وبلاگ رو . . . شاید بعضی وقتا از دلِ قصه هام بیرون بزنم و اینجا هم پراکنده گویی کنم . مثلِ الان که مغزم بی سرو سامان مدام از این شاخه به اون شاخه میپره .
بازم غر غر دارم برای سیاه کردنِ این وبلاگ اما برای امشب کافیه . . . دوباره آشتی کردم با اینجا .
