دلگیرانه به دل گرفته ام دلگیری هایت را !!!

دلگیریِ من از آدمهای اطرافم نیست . دلگیریِ من از حرفهاییست که در پیچ و تابِ مغزشان میچرخد و میچرخد در آخر چیزی که میماند نیش و کنایه هاییست که خنجر میشوند !
دلگیریِ من از تحمیلِ نگاهیست که پر از عادت میشود گاهی و چقدر سخت است درکِ این نگاه و نادیده گرفتنش !
دلگیریِ من از حالِ بدیست که سلسله وار ادامه دارد . از این حجمِ خفقان آورِ بدی ها !
دلگیریِ من از قلبیست که میزند ، کم میزند ، بد میزند ، غم میزند ، رج میزند زندگیِ هر روزه را ، تلخ میزند ، ماتم میزند !
دلگیریِ من از صفحه ایست که پر از یک طرفه های عاشقانست !
دلگیریِ من از ذهنیست که خاموش نمیشود . آنقدر روشن میماند و درگیرِ افکار میشود که از حال میرود !
دلگیریِ من از روزیست که شکسته شد همه چیز ، روزی که تحملم تمام میشود از آن روزی که شاید امروز بود . . .